Traumatische enkelbandletsels vormen ongeveer 14 % van alle sport-gerelateerde musculoskeletale letsels. Ondanks deze hoge prevalentie en incidentie zoeken slechts 50% van de patiënten medische hulp.
Ongeacht de ernst van het initiële letsel en de wijze van behandeling (operatie, gips of functioneel) behoudt een groot deel van de patiënten met acuut enkelletsel restklachten. Het percentage varieert van 10 tot 60 procent. Ook de cijfers over de functionele instabiliteit variëren. Een jaar nadat een acuut enkelletsel is opgetreden, rapporteert 10 tot 40 procent van de patiënten nog een gevoel van ‘giving-way’, of een subjectief gevoel van instabiliteit.
Om te voorkomen dat deze restklachten ontstaan, is het essentieel om een adequaat onderzoek en behandeling uit te voeren.
Het belang van kinesitherapie als onderdeel van het management na een enkelletsel wordt sterk aanbevolen. Meer zelfs, studies tonen aan dat ten gevolge van een intensieve revalidatie de functionaliteit significant toeneemt.
De recentelijk gepubliceerde richtlijn van de American Physical Therapy Association (APTA) geeft aan welke diagnostische en therapeutische interventies aangewezen zijn voor de kinesitherapeut.
Martin RL, Davenport TE, Fraser JJ, Sawdon-Bea J, Carcia CR, Carroll LA, Kivlan BR, Carreira D (2021) Ankle stability and movement coordination impairments: lateral ankle ligament sprains revision. J Orthop Sports Phys Ther 51(4):CPG1–CPG80
Lees hier het artikel.